سیاه‌مشــــــــــــــــــــــــــــــــق

دانلود گزارش تفسیر قرآن به تاریخ 13950513 فایل PDF / لینک مطلب / فایل صوتی

به نام آفریننده‌ی زیبایی‌ها

درود دوستان عزیز.این هفته جلسه استثنائا به چهارشنبه‌شب منتقل شد. چهارشنبه 13/5/95 در حسینیه‌ی صفارشرق دور هم جمع شدیم تا مطالب مختلف از تفسیرهای مختلف را راجع به آیه‌ی 124 سوره‌ی بقره بشنویم. مانند همیشه دوستان تفسیرهای مختلفی را با خود به جلسه آورده بودند. تفسیر نمونه، کشف‌الاسرار، المیزان، تسنیم، تفسیر استاد صفایی و آیت الله طالقانی از جمله تفسیرهایی بود که در این جلسه مورد بحث قرار گرفت.

آیه‌ی این هفته مربوط به حضرت ابراهیم بود و از مهم‌ترین نکاتی که در این هفته مطرح شد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ارتباط مبحث ابراهیم با آیات قبل و بعد، هدف آیاتی در خصوص ابراهیم در قرآن، تغییر قبله و حضرت ابراهیم، ادعای یهود و نصارا در خصوص ابراهیم ع، رابطه‌ی مشرکان عرب و ابراهیم، مفهوم کلمات، مهم‌ترین آزمون‌های ابراهیم، جایگاه امام در سیر نبوت و رسالت، امام و اجرای عملی احکام، مفهوم اتمهن، مقام ابراهیم به عنوان نمونه‌ی انسان در مقابل انسان‌هایی که در آیات قبل به آن‌ها اشاره شد، تعیین مقام امامت از سوی خداوند و تقابل آن با عدل خداوند، روشن شدم قضاوت خداوند در قیامت، ابراهیم و دیگر پیامبران، برداشت‌های مختلف از مفهوم امامت، امامت در قرآن، صفات امام، امام و ابتلا، مصادیق مختلف ابتلا، امام و امر خداوند، امام و ایصال به مطلوب، تفاوت نبی و رسول و امام، امام و تسلط وی بر عالم امر، جعل امامت از سوی خداوند، سیر آیات که حضرت ابراهیم را بعد از موسی می‌آورد و تفسیر آیت‌الله طالقانی در این مورد، نیاز نوع بشر به امام، ضرورت عقلی وجود امام، انطباق آیه‌ی 67 و 68 آل عمران با موضوع مورد بحث این هفته، کارکرد آیات در سلوک انسان.

انشاالله جلسه‌ی آینده سه‌شنبه‌شب 19/5/95 در منزل دکتر نجاتیان در خیابان امیرکبیر برگزار خواهد شد و ادامه‌ی مباحث در خصوص آیه‌ی 124 را خواهیم شنید و به سراغ آیات بعد خواهیم رفت.

جلسه در ساعت 21:30 شب آغاز شد.

ابتدا متن آیات و سپس ترجمه‌ی آن را با هم خواهیم. برای معنی فارسی آیات از سایت پارس قرآن http://www.parsquran.com استفاده کردم. این سایت از سه ترجمه فولادوند، مکارم شیرازی و بهاالدین خرمشاهی استفاده کرده است که برای مقایسه هر سه ترجمه را در کنار هم خواهم آورد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ‏

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی قَالَ لا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ ﴿١٢٤﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ﴿۱۲۴﴾

فولادوند: و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود و وى آن همه را به انجام رسانيد [خدا به او] فرمود من تو را پيشواى مردم قرار دادم [ابراهيم] پرسيد از دودمانم [چطور] فرمود پيمان من به بيدادگران نمى‏رسد

مکارم: (به خاطر بياوريد) هنگامي كه خداوند ابراهيم را با وسائل گوناگوني آزمود، و او بخوبي از عهده آزمايش بر آمد، خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم، ابراهيم عرض كرد: از دودمان من (نيز اماماني قرار بده) خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمي‏رسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند شايسته اين مقامند).

خرمشاهی: و چون ابراهيم را پروردگارش به شعائرى چند آزمود [و آموزش داد] و او آنها را به انجام رساند، فرمود من تو را پيشواى مردم مى‏گمارم گفت و از زاد و رود من [چه كسى را مى‏گمارى؟] فرمود عهد من به ستمكاران [مشركان‏] نمى‏رسد

﴿سوره‌ی بقره؛ آیه‌ی 124﴾