درود دوستان عزیز. قیصر امین پور کتابی دارد با عنوان "شعر و کودکی" که در آن به مقایسه سخن گفتن شاعران و کودکان پرداخته است و سعی کرده است با کمک گرفتن از نظریه‌پردازان آموزش و روانشناسان کودک درک بهتری از کلام کودکان و به تبع آن شاعران داشته باشد.
دختر من, غزل کوچولو دو سال و نه ماه دارد. از حدود هجده ماهگی حرف زدن را شروع کرد. من به خاطر خواندن کتاب قیصر در پروسه‌ی حرف زدن غزل دقت می‌کنم و نکاتی را یادداشت می‌کنم. برخی از آن‌ها را با شما مخاطبان عزیز در میان می‌گذارم.
قیصر امین‌پور در بخشی از کتاب آورده است: "مساله این است که آیا شعر نوعی بازگشت به کودکی است؟
البته این سخن که شعر گونه‌ای بازگشت به کودکی است گه‌گاه در این‌جا و آن‌جا مطرح شده است, اما معمولا در حد یک تشبیه و نه بیشتر.
آیا می‌توانیم از دستاوردهای تحقیقات علمی در مورد طرف دیگر تشبیه (کودکی) استفاده کنیم و چراغی را که به دست روانشناسان کودک بویژه پیاژه در خانه‌ی کودکی روشن شده است, به وسیله‌ی آینه‌ای به خانه‌ی تاریک شعر بتابانیم؟ با این فرض که شعر و کودکی دو خانه‌ی قرینه و همانند و همسایه‌ی دیوار به دیوارند یا اصلا دیواری در میان نیست."
26- بکار بردن صفت‌ها به جای هم:
+ دوغ گازدار داری بخورم؟
- آفرین دختر خوب, الان تو لیوان خودت می‌ریزم. (یک کم ته لیوانش ریختم)
+ (با گریه) سنگین بریز.
27: بهم زدن نظم صفت‌ها (در ادبیات هر صفت جای خود را دارد)
_ اسم شما چیه دختر خانم؟
+ من غزل صباغزاده خانمم. 😊
28- جاندارپنداری:
+ بابا! بیا شیر گرم شده.
_ شیر می‌خوای؟
+ نه, بیا شیر خودم گرم شده.
(وقتی رفتم دیدم چند تا دستمال‌کاغذی را روی شیر عروسکی انداخته)
29- برعکس جاندارپنداری 😂
(آمده و با انگشتش روی صورت من می‌کشد)
- برو بابا جون! دارم چیزی می‌نویسم.
+ تکون نخور دیگه.
- چیکار می‌کنی؟
+ تو تبلتی. من باهات بازی کنم.
30- اختراع تعبیرهای جدید:
(مداد رنگی‌هایش را آورده و دارد مثل بزرگ‌ترها از من رنگ‌ها را سوال می‌کند)
+ ای چی رنگیه؟
- آبی.
+ ای چی رنگیه؟
- زرد
+ ای چن تا قرمزه؟ (به مداد بنفش اشاره می‌کند) 😂
برچسب‌ها: غزل صباغ زاده, شعر و کودکی
