سیاه‌مشــــــــــــــــــــــــــــــــق

4- شعر محلی شب‌کاری– از آقای علی‌اکبر عباسی

شاید خیلی از مخاطبان وبلاگ بدانند که آقای عباسی عزیز به شغل شریف پرستاری اشتغال دارند. به همین دلیل برخی از اشعار ایشان به این موضوع اختصاص یافته است. شعر طنزِ " شب‌کاری"  با لهجه متعادل خراسانی سروده شده است و جهت شناخت وفهم بهتر شعر توسط سایرِ هم‌میهنان سعی شده است از اصطلاحات دشوار تربتی کمتر استفاده شود. به اعتقاد شاعر برای معرفی شعر محلی تربت به سایر هم‌استانی‌ها و هم‌وطنان می‌باید در سرودن شعر هایی که قرار است در خارج از شهرستان خوانده شود دقت بیشتری کرد. اما در شعرهایی مثل سمندرخان که برای مردم تربت‌حیدریه سروده شده هر چه از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات تربتی بیشتر استفاده شود بهتر است.

ازبَسْ کِه زار وخسته یُم، حالُم نِزارَه یَرِگَه

دُنیا به پیشِ چَشم مو تَاریک و تارَه یَرِگَه

از بَس کِه هیْ کَلْ کَلْ مُنُم از صُبح با هَمراهیا

نِصْفایِ شُو تویِ سَرُم زینْ زینگِ تارَه یَرِگَه

روزایِ بعد از شیفتِ شُو کارُم فِقَط خِمیازَیَه

مُردُم مِگَن اِی مِرتِکَه اِشطو خُمارَه یَرِگَه

چَشمامْ مِذوقَّه دَم به دَم انگار تویِ گوشِ مُو

هر شُو صدایِ تُپ تُپِ چرخِ قِطارَه یَرِگَه

از بس که اعصابُم خِراب از شیفتِ شُوکاری مِرَه

تا پا دِ خَنَه بِگذِرُم دعوا تِیارَه یَرِگَه

مُو وِر رَدِ چار تا قُران سه شیفتَه دِ بَخش و زَنُم -

دِ آرزویِ خِفتیِ هِجدَه عَیارَه یَرِگَه

هر چه که مُو بیزارُم از پولِ اضافَه‌کاریا

او مِثلِ پونِه‌یِ دَرِ سوراخِ مارَه یَرِگَه

تا بلکِه خُِب راضی بِرَه از دستُم اربا بِ رُجوع

اْوسارِ مو دِر دَست او، وِر مو سِوارَه یَرِگَه

تا بلکِه یَک کا غذ بِرَم امضا کُنه که راضیه

مُو هِی به دنبالِش  دِوو، او دِر فِرارَه یَرِگَه

یَک سال باید بُگذِرَه تا بلکِه کارانِه‌یْ بِدَن

کارانِه تُرشی سِرکِه‌یِ مونِ تُغارَه یَرِگَه

کارانِه‌یِ ده سالِ پیش الان هَمو اَندازِیَه

نرخِ تورّم دائِماً اینجِه مَهارَه یَرِگَه

دیشُو دِ رویِ صِندِلی خوابیدُم و دیدُم به خواب

تَعرِفِه‌یِ کارانِه‌ها که بِرقِرارَه، یَرِگه

دِر خواب دیدُم با بِچا دَرُم به ها وایی مُرُم

رِفتن به هاوایی بِرَم کارِه نِدارَه، یَرِگَه

از بِرکَتِ دو درصدِ بوجِه‌یْ رِفاهی، هر کَسِه

وِل کِردَه کار و شیفت و دِ گِشت وگُذارَه، یَرِگَه

یَک هفتَه دِ ایتالیا از رُم مُرُم سمتِ وِنیز

آب و هَوایِ رُم به مُو ناسازِگارَه یَرِگَه

از پولِ حقِّ مِسکن وکارانِه وپولِ لِباس

جیبایِ مُو حالا دِگَه پُر از دُلارَه یَرِگَه

دِر خواب دیدُم که مِگَن مُردُم  دِ بیخ گوشِ هَم

که ای پِرستارِر نِگا چه مایَه‌داره یَرِگَه

اَز تَعرِفِه‌یْ کارانه و سَهمِ عِدالَت، بَعد اَزی

اَملاک وداراییِ ماها بی‌شُمارَه یَرِگَه

بیدار رَفتُم ناگِمو از جیغِ همراهی که گفت:

پاشو بِبین که مادرُم آخِر چِکارَه یَرِگَه

تا دَم دَم کلّه‌یْ سحر کارِ مو C.P.R   بو د

هر نِصفِ شُو اوضاعِ مو به ای قِراره یَرِگَه

***