شعر گویشی تربت؛ علی اکبر عباسی، یک بر دلم آهه یک بر دلم خویه
این غزل زیبا سرودهی دوست خوبم آقای علی اکبر عباسی فهندری است که در نشست نقد و بررسی کتاب سمندرخان سالار توسط دو هنرمند خوب همشهری آقای سجاد جنت و آقای محمود اسماعیلیان به زیبایی اجرا شد.
یَگ بَرِ دِلُم آهَه، یَگ بَرِ دِلُم خویَه
یَگ بَرِش غَم عِشقَه یَگ بَرِ دِگَه اویَه
وَختِ که نِبَشَه او زِْرِ جَرجَرِ اشگُم
خو مُشُرَّه از چَشمُم وِرمِگی که نُوْدویَه
کی مِگَه دلِ عاشق مُخکَمَه، نِمِشْکینَه
اِی دِلِ شِگِستِهیْ ما بِستَه وِر سَرِ مویَه
اُفتیِم دِ پایِ تو، مُو و دل، مِگَن «وَرخِز»
مَو مَیُم که وَرخِزُم، دل مَگِر دِ فِرمویه؟
هی دِزی فِرَ ْوَ ْنی گُندم غَمِر هر سال
دِ دلُم مُنُم اَمبار، دل مِگی که کُندویَه
یَگ غَمِ مِرَه از دل، جایِ او مِیَه صَتّا
اَسیایِ دَرد اینجِه روز و شُوْ دِ گِردویَه
رِفتَه جونِ مُو از غم، بندِ لُوْ دِ لُوْ از خو
بند اَگِر که بِشْکینَه، خو رِیی دِ صد جویَه
پِِْشِِ مُردُما از مُو روشِِ وِرمِگِردَ ْنه
وای اَگِر بمیرُم مُو قَـْتِلُم فِقَد اویَه
وِرمِگنکه:«از عِشقِش دل بِکَن»چِه نَـْفَهمَن
پِندِرَن بِرِیْ عاشِق کِندنِ دل آسویَه
تیرِ طَعنِهیِ مُردُم بِدتَر از جِفایِ او
رَحم و رُ ْز نیَه اَصلا، اینجِه کافِرِستویَه
علی اکبر عباسی فهندری
برچسبها: شعر محلی تربت, علی اکبر عباسی, سمندرخان سالار
