شعر گویشی تربت؛ علی اکبر عباسی؛ قصیده؛ شو چلهی زمستو؛ دوبره واز امه فصل زمستو
درود دوستان عزیز. کسانی که خوانندهی وبلاگ هستند با آقای علی اکبر عباسی و شعرهای تربتیاش آشنا هستند. آقای عباسی از شاعران بسیار خوشذوقی هستند که قریحهی خداداد را در خدمت گویش مادری به کار گرفته است و اشعاری کمنظیر را در گویش تربتی خلق کرده است که مشهورترین این آثار منظومهی «سمندرخان سالار» است. در ادامه یکی از اشعار جدید ایشان را که در قالب قصیده و در وصف زمستان سروده شده است را خواهیم خواند. آقای عباسی در ابتدای این قصیده به زمستانهای بی برف و باران روزگار معاصر اشاره میکند و بعد به شیرینی یاد زمستانهای دوران کودکیاش میافتد و فضای شبچله و زمستان را در گذشتههای نزدیک در روستاهای خراسان ترسیم میکند. نام این قصیدهی پنجاه و یک بیتی «شب چلّهی زمستان» است.
شُوِْ چِلِّهیْ زِمِستو
دوبَـْره واز اَمَه فصلِ زِمِستو
دِ مِیدو سوزِ سِرمایَه فِرَ ْوو
زِمی خوشک و دِرِختا خوشک و لیسکَن
خِبَر اَصلا نیَه از برف و بارو
همیشَه آسِمو اَخماش د ِهَمَه
مُو نِمدَْنُم بِرِیْ چی رِفتَه وِرخو
نِه یَگ کُوْک و سیَهسینَه دِ دشتَه
دِ صحرا گوشنَه مُندَه بِرّهآهو
دِ کوچَه قار قارِ یَگ کُلاغِ
بِلَندَه، گوشنَهیَه انگار حِیوو
بِجایِ که بِبَـْرَه برف و بَـْریش
مِتَه دِ کوچَه بادِ سرد جُوْلو
دِ پوشتِ دَر نِگا که نَنِهسِرما
شِطُوْ شُوْبَـْزیِ کِردَه دِ گِردو
مَیَه هر جورِ که بَـْشَه اَتُل رَه
دِ مونِ خَـْنَه ای مِهمونِ پُررو
دِ لِقوَه اُفتیَه از سوزِ سِرما
تنِ لیسکِ دِرِختایِ خیابو
دِزی شُوْا دِ سِرما هِیْ مِلِرزَن
نِه پِرهَنِ دِ بَر دَْرَن نِه تِنبو
دِ وَختِ زِه و زای بوز و مِـْشا
دِلِش صَد غصَّه و غَم دَْرَه چَپّو
اَگِه از آسمو بَرفِ نِبَـْرَه
به چی دلخوش کِنَه بیچَـْره دیقو؟
گَهِ گَرمَه هوا که وِرمِگی تو
دوبَـْرَه اَمیَه چِلِّهیْ تَوِستو
چه حِکمَتَه خداوندا! که رِفتَه
هوا یَگ دَْفَه از ای رو به او رو؟
بری چی ننگه اقذر سال و ماها
بِخیلَه و خِسیسَه آسمو چو؟
بِهارش خوشک و تَوِستونِ او خوشک
زِمِستو وِر سَرِ ما رِفتَه تَوو
چِنو رَف خوشک کَـْریزِ فِهَندَر
که هر دو چِپِّیاُوْ رِفتَن هَلیکو
هَمو جایِ که یَگ روزِ سِمندر
خِدِی یارِش گُلُوْ رَف روی دِر رو
کو کَـْریزِ کِلَـْتِهیِ قِرَ ْیی
دِرِختایِ پِشَه و سِنجِدِش کو؟
نیَه هِچ رَدِّ از او تَلخِ پور اُوْ
نیَه رَدّ و نِموسارِ ازو جو
دِرِختا کِندَه رِفتَن و زُغالاش
خَکِستَر رَف اَخِر دِ سَرِ قِلیو
دلُم پَر زَه به یادِ او قِدیما
ازو وِختا که دِ دِل دَْرُم اَرمو
هَمو وِختا که آسمو بیشتر از ای
خِدِی دشت و بیَـْبو مِهرِوو بو
میَـْمَه غُندَه غُندَه از هوا برف
دِ زِْرِ برف بو اَلقَر و نُوْدو
میمه روز وشو از آسمو برف
چِطُوْ برفِ که بو تاسرِ زَْنو
سِگا عُوْعُوْ مِکِردن مونِ کوچَه
مِکِردَن دولَه گرگایِ بیَـْبو
مِخِستُم تا به کِنَّک زِْرِ کُرسی
دلِ ما فَـْرِق از سِرمای مِیْدو
سِحَر وَختِ که از خُوْ وِرمِخِستی
مِرَف چَشمِ اَدَم از برف حِیْرو
ز بَس پَـْرُوْ مِکِردِم کوتِ بَرفِر
میُفتی اَدَم از شَـْنَه و بَـْهو
دِ کالِ شِصدِرَّه بو لَملَمِ سِـْل
میَـْمه کِلِّهکُوْ اُوْ از سرِ کو
شُوِْ چِلَّه رسی و اُفتیُم مُو
به یادِ بِچِّگی وَختِ زِمِستو
به یادِ شُوْنِشینیهایِ قِلعَه
ز چِلِّهیِ کُلو تا چِلِّهخوردو
مِگی اِنگار دینَه بو دِ قِلعَه
که اِنشستَه بویُم دِ زِْر اِیوو
صدا زَه بیبی از او وَرِ حُوْلی
وَخِز نَنَه برو از خَـْنِهکَـْدو
بیار او کیسِهی پور از زُغالر
اَتیشِ مِنقَلِر از نُوْ دَگیرو
نَنَه بِستا زُغالا خُب بِرَه جِرق
که کُرسی گرم بَـْشَه تا خرُسخو
درِ حُوْلیر امشو وا گذار و
چِراغاِینَهرْ بکُ از دَر دِلَنگو
کَسِ نِفتَه دِ گُوْدال و کِلَـْرِ
هوا تَـْریکَه، روشن بَـْشَه اینچو
میَن الآن تِمومِ قُوْم و خِـْشا
عمو و عمَّه و خَـْله و خَـْلو
برو بادُم بیار و جُوْز و دَْنَه
انار و سینجَد و کیشتَه و آلو
بیار او هِندِوَْنایِ سیاهِر
که چَن وَختَه قَییم دَرُم دِ پِستو
اَنارایِ درخت باغِ پَـْییر
اَنارایِ که خُوردَه بادِ میزو
بِرِیْ کَفشیرَه یک دو پُتِّهی بِـْخ
برو از خَـْنِهیِ هَمسَـْیَه بِستو
بِرِی تَف دایَنِ دَْنَه قِلِفچَهرْ
برو بُگذار نَنه رویِ دِگدو
که امشُوْ هَس بِگِردُم! شُوِْ چِلَّه
دِ خَـْنِهیْ مایَه امشُوْ شُوْچِرَ ْغو
خدا رَحمَت کِنَه بیبیرْ، انگار
هنوزُم دِ دلِ ما زِندَهیَه او
چه اُوْسَـْنا مُگُف او از قِدیما
همیشه شاد بو و جرق و جنبو
چه خُب بو شُوْنِشینی زِْرِ کرسی
دلایِ سَـْده و تَـْرویِ خِندو
مُخُندن شعر و بِیت و شاد بویَن
نِبو هِشکِه دِ اونجِه دِلبهسِرّو
دلم پر زه بری او سال و ماها
که اَرمونِش جِگَرِ مُر مِنَه خو
خدایا ما اَگِر هَستِم گُنَهکار
تو امبا روتِر از ما وِرمَگِردو
علی اکبر عباسی فهندری
برچسبها:
علی اکبر عباسی,
شعر محلی تربت,
شعر محلی عباسی,
قصیده شب چلهی زمستان
