4- شعر محلی تربت؛ "عِید میَه" از سید علی موسوی
نوروز از دیرباز مورد نظر شاعران بوده است. در این میان شعر محلی که بیان‌گر ناب‌ترین عواطف و احساسات انسانی است نیز به این موضوع پرداخته‌است. قصیده‌ی زیبای استاد قهرمان با مطلع "نوروز کمو کشید ور چله / رف چله به‌ضرب تبر او نفله" که در آرشیو وبلاگ نیز موجود می‌باشد (هفته چهارم اسفند 1390) نمونه‌های بارزی از تجلی نوروز در شعر محلی است. در کتاب فرهنگ عامه‌ی تربت حیدریه تالیف دکتر رشید غزلی دیدم با عنوان "عِید میَه" از استاد سید علی موسوی عزیز که این شعر را به مناسبت رسیدن سال نو برای بخش شعر محلی تربت این هفته مناسب یافتم.
دوبَرَه عید میَه واز بهار میَه
دوبَرَه واز عَمو یادِگار میَه
روی دشتْ مِخمَلِ سوز و اطلِسی
چِمَن و نِرگِس و لَلَه‌زار میَه
یَگ بَرِ جویِ قِشَنگ و نُقرِگی
نِغمِه‌یِ بلبلِ بی‌قِرار میَه
غُلغُلِ اُوِ زلال و صاف و پاک
یک بَرِش سُنبُلا وِر قِطار میَه
روی شَخِه‌یِ درختِ لقّ و خوشک
صد هزار نقش و هزار نگار میَه
بَرْشْ بَرْشِ پولایِ یَگ قِرَنی
دِ مینِ کیسَنا واز به کار میَه
زِنجِفیلی و قُطابِ مُلک‌دار
از مینِ سُفرِه‌ها وِر کِنار میَه
سِمِنو، سرکه و سیر و سِبِ سرخ
وِر مِزاج هَمَه سازِگار میَه
از مونِ سفرِه‌یِ پور نقش و نگار
بوی زن‌های سِلیقَه‌دار میَه
عِیدْ مِبارِکای اَهلِ قِلَه‌ما
مِثلِ بارونِ بهار دِ بار میَه
آدما، غم زِ دِلا به دَر کِنِن
بِبینِنْ شَدیِ روزِگار میَه
اَگِه بَشَه کینَه و بُغضِ قِدیم
جای گُل، دِستِه‌هایی زِ خار میَه
او زِمو شیرینیِ ماچِ رِفِق
بدتر از تِلخیِ زَهرِمار میَه
"موسوی" غبارِ دِل گُلُو بِتِه
که اُمِد از پِیِ هر غُبار میَه
***
برچسب‌ها: گزارش جلسه شماره 946 به تاریخ 910119, شعر محلی تربت, شعر محلی موسوی
