شعر گویشی تربت؛ محمد امیری، دوبیتی
محمد امیری عزیز در نشست نقد و بررسی کتاب سمندرخان سالار چند دوبیتی به گویش تربتی خواند. این دوبیتی‌های بسیار زیبا را در ادامه با هم می‌خوانیم:
دل از ای کیشتِ بی‌حاصل بِکِنّی
از ای دُوْر هَمَه‌ش باطِل بِکِنّی
به دنیایْ دُمبِکی دل بِستَن آسو
اَمون از وَختِ مَـْیی دل بِکِنّی
*
هوایِ تو مِنَه هِیهات دختر
خراسون رِفتَه خاطِرخوات دختر
چِنو تو مِهروویی که مِتِرسُم
هَمَه‌ر سَـْسی کِنَه چشمات دختر
*
به چِش وِر هم زیَنِ هر چه دیشت باخت
چه تَـْوونِ بِرِیْ یَگ آنِ پِرداخت
چِشایْ تو بَلِّ اَفتُوْگِردِشی‌یَه
که خورشیدِر دِ کِلِّه‌پَرت اِنداخت
*
نه رنگ تَـْزِه‌یِ موهات مُر کوشت
نه جینگ جینگِ النگوهات مُر کوشت
دَرِر وا کردی و هُرِّ دلُم رِْخت
هزارتیزکِ ابروهات مُر کوشت
*
دلِ که بندِ وِر نَخَه مِکِنَّن
مِبینَن خُشکَه و یَخَه مِکِنَّن
مو و تو بَلِّ اَخکوکِم که پِْش از
رسیَن مار از شَـْخَه مِکِنَّن
*
دِرِختار بار کِردَن کامیونا
چِشاما خشک رفت وِر آسمونا
اَگِر اِمسال هم بارون نِیَـْ‌یَه
به چی دل خوش کِنِن بی مادِرونا؟
*
و چند دوبیتی هم با موضوع چغوک زرد و پلخمو:
شما که بِندِه‌هایْ خُـْبِ خدایِن
بِرِیْ چی بند ور بادِ هَوایِن
پِلِخمونایْ دوجیرِه‌یْ رِگ دِ کَـْسَه
به مُردنِ چُغوک‌زِردا رِضایِن؟
*
دِرِختایْ سُوْز سِرسُختَه اَلُوْ بو
کُلامِ اَ ْدمای ناحق بُرُوْ بو
چُغوک‌زردا چِنی راحت مُخُندَن
اگر پای پِلِخمونِ دِ دُوْ بو
*
هماوردِ دِ دِنیا جیک نِزَه‌یِگ
نِه یَگ مرد دِ دِنیا جیک نِزَه‌یِگ
پِلَخمونِ دِ دستِ بِچَّه افتی
چُغوک‌زردِ دِ دِنیا جیک نِزَه‌یِگ
*
نِرِفتَه‌م تا ز دِنیا سِـْر بیَـْرِن
هنوزَه که نِرِفتَه دِْر بیَـْرِن
چغوکِ زردِ مُو دَْرَه مِپِرَّه
پِلَخمونِ دوجیرَه‌مِر بیَـْرِن
*
دیِن که از بِچِه‌یْ مَردِ بِتِرسَه؟
سُتو از بادِ ولگردِ بِتِرسَه؟
مِتَلِ مُو و تو رِفتَه که وَرگَن
پِلِخمو از چُغُک‌زردِ بِتِرسَه
*
قیافِه‌یْ خِیلِ ناجورِ نِدَْرَن
سرِ سنگ و دل پورِ نِدَْرَن
چغوک‌زِردا بِرِی چی تورش کِردِن؟
پِلِخمونا که مِنظورِ نِدَْرَن
*
تمومِ بند بندایِ دلِش درد
سرِش وِر سنگ خُوردَه و دلِش سنگ
پِلِخمویْ چُوْ شِگِستِه‌یْ جیرپَـْرَه
بِدَر نرَفتِگ از آهِ چُغوک زرد
*
د پِـْش قوم و خِـْش شِرمِندَه بَـْشَه
فقط از بی‌کِفِنی زندَه بَـْشَه
هَمَه‌شْ سوژِه‌یْ چُغوک‌زردایْ جِلَبَه
پِلِخمونِ که جیرِش کِندَه بَـْشَه
*
دَم تند و دَم آرُم شِگَستَن
دیَن که مُم گِرِفتارُم شِگَستَن
خِدِی بالِ چُغوک‌زِردایِ رو دای
پِلِخمونا دلِ مارُم شِگِستَن
محمد امیری
برچسب‌ها:
شعر محلی تربت,
محمد امیری
